Mission accomplished

(4e blogbericht, 9, 10 & 11 oktober)

Kijkje in de Decision Making Unit

Inmiddels is het wereldkundig gemaakt: wij zijn als derde binnengekomen. En daarmee is mijn bijdrage beëindigd. Het laatste stuk was toch nog erg spannend; we liepen steeds verder in op auto nummer twee, die van het Japanse Tokai. Dat team had de weersomstandigheden onderschat en is tweemaal stil komen te staan door gebrek aan energie. Uiteindelijk passeerden zij toch nog vlak voor onze RED Engine de finish. Dit illustreert wel hoe belangrijk een goede weersverwachting voor dit evenement is. Als de Japanners interesse hebben: ik ben inmiddels weer transfervrij...

Geen konijnen maar kangoeroes

Bij de finish werden een aantal van mijn teamleden met veel enthousiasme door vrienden en familie uit Nederland binnengehaald. Er waren zelfs ouders die een flink aantal beugelflesjes van een niet nader te noemen biermerk uit het oosten van het land hadden geregeld. Ik moest even wachten tot ik offline was en heb me er toen ook maar aan over gegeven.

Niet alleen blauwe luchten

En offline blijf ik tot begin volgende week, want de komende dagen staan in het teken van het  bijslapen en samen met het team de overwinning vieren. Het hoogtepunt is zondagavond, tijdens de officiële prijsuitreiking. Maandag op dinsdag heb ik dan weer een lange vlucht voor de boeg. Ach, dan heb ik in ieder geval ruim de tijd om een eventuele roes uit te slapen. Afgelopen periode heb ik beleefd als een geweldig leuke 'missie'. Een in een gemoedelijke atmosfeer en een mooie setting. Ik ben trots dat ik deel uit mocht maken van Solar Team Twente!

Survival of the fittest

(3e blogbericht, 7 & 8 oktober 2013)

 

In mijn laatste blogpost meldde ik dat wij op koppositie stonden. Inmiddels zijn wij door de teams van Nuon en Tokai  ingehaald en op het moment van schrijven staan wij op de derde positie. De komende dagen wordt  weertechnisch interessant, mogelijk dat wij hier nog enig voordeel uit kunnen halen. Zonder al te veel in detail te treden (Feind hört mit) kan dit bepalend zijn voor de wedstrijd. Van horen zeggen schijnen de tegenstanders minder accurate verwachtings-bronnen- en technieken te gebruiken. Wij hebben die denk ik wel; alle sources die ik tot mijn beschikking heb worden aangeboord om zo gedetailleerd mogelijk uitspraken te kunnen doen.

 

Ook moet de input van het strategiemodel (onder meer gevuld met meteorologische modeldata vanuit de Joint Meteorologische Groep) nauwlettend worden aangepast en bijgestuurd. Het model berekent kort gezegd de meest ideale cruisesnelheid, rekening houdend met de mogelijkheid of niet-mogelijkheid tot het bijladen van de accu

Zondag op maandag is het  eindelijk weer gelukt om door te slapen, hiermee horen  de negatieve effecten van de jetlag definitief tot het verleden. Het slapen in de tenten is sowieso geen straf. In de woestijn is de luchtvochtigheid laag en het koelt in de avond en nacht goed af. Dit in vergelijking tot het noordelijke gedeelte, waar het met een tropisch klimaat in combinatie met aanvoer vanaf zee, behoorlijk vochtig is. Het hygiëneniveau ligt in de woestijn een stuk  lager, bij een stop zijn er nauwelijks sanitaire voorzieningen voorhanden. Dit maakte het  een soort van survival of the fittest tussen de zweetbacillen en de werkzame stoffen van de deodorant. Van water wist ik dat het een essentieel  ingrediënt van bier was, maar je schijnt  het ook zo te kunnen drinken. In de woestijn vliegen de liters er dan ook met gemak doorheen. Terwijl ik deze blog maak schiet de Australische natuur aan mij voorbij; een schakering van oranje tot rood zand met dorre lage begroeiing.

Ready to rumble!

(2e blogbericht, 5 & 6 oktober 2013)

Vrijdagnacht kon ik me na een lange vlucht eindelijk bij Solar Team Twente voegen. Zij zitten in een scoutingsgebouw, behorend bij de universiteit van Darwin. Met het invliegen van een aantal oud-teamleden is het totaal inmiddels tot 27 personen opgelopen. De meesten lagen al te slapen omdat ze voor de kwalificatie alweer vroeg van honk moesten. Ik heb ook nog geprobeerd om even te gaan liggen, maar dat slapen wilde dus echt niet lukken. In de loop van de ochtend zijn we vertrokken naar Hidden Valley, hier vonden de kwalificatierondes plaats. In onze klasse zijn wij tijdens die rondes op de vierde plaats geëindigd.

Zaterdagmiddag ben ik me gaan verdiepen in het weer voor de komende week. Hiervoor heb ik informatie ingewonnen  bij het Bureau of Meteorology in Darwin. Via een connectie heb ik de mogelijkheid gekregen om me door hen uitgebreid  te laten briefen over de lokale omstandigheden. Diverse andere teams hebben ook getracht hier informatie over  in te winnen, echter was men hier zeer terughoudend in. Ik heb zelf nog de nodige modeldata bekeken  en uiteindelijk een verwachting voor de komende week gemaakt. Er zaten wel wat onzekerheden aan het einde van de rit, hier zou dagelijks onze focus op komen te liggen. Ook kan de verwachting tussen licht en half bewolkt het verschil al maken.

Klaar voor de start
We staan vandaag (zondag) om 04.00 uur op, waarna we ons naar de start begeven. Onze start staat rond 08.40 uur gepland, tot die tijd stond The RED Engine opgesteld voor de concours. We ruimen het scoutinggebouw op en zullen de komende dagen in de woestijn te vinden zijn. Op het moment van dit schrijven staan wij na circa 3 uur  bij de eerste (verplichte) stop en krijgen te horen dat wij vooralsnog koploper zijn. Dit compenseert de nadelige effecten van mijn jetlag significant. We worden vanuit allerlei hoeken benaderd voor mediamomentjes. Ook zo benieuwd hoe dit gaat aflopen? Check mijn volgende blogberichten!

Heading Down Under

(1e blogbericht, 3 & 4 oktober 2013)

In augustus werd ik benaderd of ik beschikbaar was om Solar Team Twente meteorologische support te geven. Op zich niets bijzonders, de kerntaak van de
Joint Meteorologische Groep is het maken van verwachtingen voor de diverse Defensie-onderdelen, waar ook ter wereld. Toen ik te horen kreeg dat ik onderdeel van het team zou worden en ‘op locatie’ ondersteuning zou gaan leveren werd mijn enthousiasme alleen maar groter. Daarom wil ik mijn dank nogmaals uitspreken in de richting van de sponsoren; zonder hun inbreng was ondersteuning van een niet-Defensie evenement niet mogelijk geweest.

Ik ben wel vaker voor mijn werk in het buitenland geweest, maar een missie in een
“vriendelijke” atmosfeer in dit deel van de wereld zal voor mij naar alle waarschijnlijkheid  ‘a once in a lifetime experience’ zijn. In de afgelopen weken heb ik me, buiten mijn dagelijkse werkzaamheden om, verdiept in de lokale omstandigheden. In vaktaal heet dit opwerken. Inmiddels ben ik bezig aan het derde (en tevens laatste) gedeelte van een lange en vermoeiende reis;  een trip die inclusief 2 maal overstappen totaal 24 uur in beslag neemt.

Aan de slag
Tijd om bij te komen is er nauwelijks. Morgenochtend worden in Hidden Valley de kwalificatie-rondes gereden; hier zal de volgorde van starten bepaald worden. In de middag heb ik een afspraak bij het districtskantoor van het Bureau of Meteorology. Mijn vakvrienden zullen mij hier een eerste indruk van het te verwachten weer geven. Toch maar eens kijken of ik voor de landing nog een paar uurtjes slaap mee kan pakken...